Osiedle na północno zachodnim skraju dzielnicy Psie Pole, na południe od rzeki Widawy i na północ od Karłowic, pomiędzy rzeką Widawą a Sołtysowicami. Polanowice przyłączono do Wrocławia 1 I 1973. W latach 80 wzniesiono kościół nmp Matki Kościoła. Od lat 90 powstają nowe domy i bloki o podmiejskim charakterze.

Z dokumentu magistratu: Zarys rozwoju historyczno – przestrzennego Polanowic. Dawne nazwy: Polamnovice (1251, 1268), Vidava (1267), Polanovici (1267), Polono-wicz (1351, 1360), Polanowicz (1360), Polenwicz (1360), Polanowitz (1795), Pollano-witz (około 1800), Pohlanowitz (do 27 II 1937), Burgweide (27II do 23 X 1937), Burg weide–West (od 23 X 1937), Sułkowice (1945), Sołtysowice Zachodnie, Polanowice. Osada nalała do kapituły katedry św. Jana we Wrocławiu. W 1795 r. liczy 36 domostw, w tym: szkoła, gospodarstwo sołeckie, 6 gospodarstw chłopów pańszczyźnianych, 24 gospodarstwa zagrodnicze i 4 inne domy. Szkoła istniała z całą pewnością przed 1784 r. w budynku, który został zastąpiony nowszym i większym w 1833 r. W 1905 r. było 45 budynków mieszkalnych i 2 budynki o innym przeznaczeniu, ale zamieszkane, w któ-rych było 97 gospodarstw domowych. W sąsiedztwie Polanowic znajduje się ceglano – betonowy schron piechoty z 1910, w którym warte zachowania są ślimakowe stanowiska obserwacyjne. [kate16]

Pierwsza powojenna nazwa wykazana została w Łodzkim Dzienniku Wojewódzkim nr 4 z 15 września 1945 r. poz. 44 - Komunikat Urzędu Wojewódzkiego Łódzkiego z dnia 27 sierpnia 1945 r. o polskich nazwach miejscowości na Dolnym Śląsku do władz i urzędów administracji państwowej, ogólnej i samorządowej Województwa Łódzkiego.