Wrocławskie Centrum SPA
Autor:
kyniol°,
Data dodania: 2007-09-24 21:00:42,
Aktualizacja: 2007-09-24 21:00:42,
Odsłon: 2537
|
|
SPA - "Sanus per Aquam" - "zdrowie przez wodę"
|
źródło: oficjalna strona Wrocławskie Centrum SPA sp. z o.o.: http://www.spa.wroc.pl/
Otwarcie Miejskich Zakładów Kąpielowych miało miejsce przed ponad stu laty, 14 lipca 1897 roku. Pomysł budowy krytej pływalni został po raz pierwszy zaprezentowany przez Wrocławskie Towarzystwo Pływackie i wiązał się z chęcią uprawiania sportów wodnych niezależnie od pogody i pory roku. Jednak budynek zakładów kąpielowych jest obiektem łączącym kilka funkcji, które wcześniej przypisywano oddzielnym budynkom. Biorąc przykład z innych miast europejskich stworzono nowoczesny obiekt, w którym do funkcji sportowo-rekreacyjnej dołączono zadania łaźni publicznych i leczniczych zakładów kąpielowych. Idea powstawania tego typu obiektów wywodziła się z ducha oświeceniowej filozofii. Pod koniec XVIII w zaczęto zwracać uwagę na sanitarne warunki życia w miastach, a zadanie ich polepszania przypisywano światłej, wykształconej części społeczeństwa oraz władzom państwowym i terytorialnym. W procesie kształtowania pomysłu a następnie jego realizacji duże znaczenie miało właśnie aktywne poparcie mieszczaństwa wrocławskiego z jednej strony, a przychylność władz miejskich z drugiej.
Kompleks budynków wchodzących w skład założenia zakładów kąpielowych nie jest wynikiem jednorazowego przedsięwzięcia budowlanego. W pierwszym etapie budowy powstała południowo-zachodnia część z obecnym basenem nr 1. Jednak wkrótce okazało się, że obiekt jest zbyt mały na istniejące potrzeby i ulegał on kilkakrotnym przekształceniom. Powstała więc część południowo-wschodnia z charakterystyczną sylwetką wieży i basenem nr 2. Jako ostatnią dobudowano część północno-wschodnią, przylegającą do ulicy Menniczej, z pływalniami na dwóch kondygnacjach (obecnie to baseny nr 3 i 4). Wszystkie części są wewnętrznie połączone i stanowią organiczną całość. Projektanci starali się nadać architekturze kolejnych brył pewne cechy ujednolicające, nie kryjąc jednocześnie odrębności każdej z nich. Główną ozdobę wnętrz stanowiły rzeźbione elementy z piaskowca, witraże polichromowane sztukaterie na sklepieniach i kafle ceramiczne. Dopełniające całości elementy drewniane nadawały im bardziej kameralny charakter. Mieściły się tu nawet czytelnie, panował wytworny, mieszczański wystrój. Wiele elementów architektonicznych: masywne sklepienia, dwukondygnacyjne arkadowania, kolumnady, nawiązywały charakterem do architektury starożytnych term. I podobnie jak w rzymskich łaźniach przed wiekami główną ideą zakładów kąpielowych było łączenie w jednym miejscu centrum kultury fizycznej i umysłowej w otoczeniu sztuki.
Bez wątpienia zakłady kąpielowe były i są jednym z ciekawszych architektonicznie gmachów użyteczności publicznej Wrocławia, co znalazło potwierdzenie w fakcie wpisania tego kompleksu w 1977 roku do ogólnopolskiego rejestru zabytków. Warto też odnotować, że w obiekcie tym, na basenie nr 1 w 1953 roku Marek Petrusewicz ustanowił rekord świata w pływaniu w stylu klasycznym na dystansie 100 metrów.
|