---

Albert Ludwig Sigesmund Neisser urodził się w Świdnicy. Był synem znanego żydowskiego naukowca Moritza Neissera (1820-1896). Jego matka umarła, nim mały Albert ukończył rok. Był wychowywany przez macochę. Uczęszczał do Szkoły Ludowej w Münsterberg, następnie uczył się w Gimnazjum Św. Marii Magdaleny w Breslau.
Neisser rozpoczął studia medyczne w roku 1872. Za wyjątkiem jednego semestru praktyk w Erlangen, cały okres studiów spędził w Breslau.
Wiedzę zdobywał pod okiem takich specjalistów jak: dr Rudolf Peter Heinrich Heidenhain (1834-1897), dr Julius Friedrich Cohnheim (1839-1884), dr Carl Weigert (1845-1904), czy dr Carl Julius Salomonsen (1847-1924).
Albert Neisser ukończył edukację w 1877 roku pracą dyplomową na temat bąblowicy (echinococosis). Promotorem jego pracy dyplomowej był internista, dr Michael Anton Biermer (1827-1892).
Początkowo planował specjalizację internistyczną, ale zrezygnował z powodu braku miejsc dla asystentów w klinice Biermera. Pojawiła się szansa pracy w klinice dermatologicznej dr Heinricha Koebnera (1838-1904), z tego też powodu Neisser zmienił specjalizację na dermatologiczną i został asystentem w klinice doktora Oskara Simona (1845-1892). Pracował tam przez dwa lata i właśnie tam, w 1879 roku, odkrył bakterię gonococus powodującą rzeżączkę. A. Neisser w 1879 roku wyjechał do Norwegii gdzie w Trondheim prowadził prace naukowe nad trądem. Habilitację uzyskał w Lipsku w 1880. Dwa lata później wrócił do Breslau i został mianowany profesorem nadzwyczajnym chorób skórnych i wenerycznych. Albert Neisser w latach 1905-1906 przebywał na Jawie, gdzie prowadził badania w zakresie przenoszenia chorób od zwierząt. Współpracował z Augustem von Wassermannem (1866-1925) przy rozpowszechianiu tzw. testu Wassermanna wykrywającego syfilis.
Neisser działał aktywnie w dziedzinie opieki zdrowotnej, propagował profilaktyczne badania oraz edukację nt. chorób wenerycznych. Działał w Niemieckim Stowarzyszeniu na Rzecz Walki z Chorobami Wenerycznymi. Organizował ciągłe badania wśród prostytutek, jak rówież podkreślał wyższość badań sanitarnych nad akcjami policji w dziedzinie zwalczania chorób wenerycznych. Był pierwszym profesorem dermatologii w Breslau.
Neisser posiadał niesamowite zdolności organizacyjne. Był pomysłodawcą wielu kongresów naukowych, jak również jednym z założycieli Niemieckiego Towarzystwa Dermatologicznego (Deutsche Dermatologische Gesellschaft). Prowadził dom otwarty, jego gośćmi byli ludzie nauki, sztuki (Fritz Erler), literatury (Gerhart Hauptmann).
Po śmierci żony w 1913 roku stan jego zdrowia stale się pogarszał. Był diabetykiem, co było częściowo związane z nagłym pogorszeniem stanu zdrowia w 1916r. Po związanym ze stanem zdrowia wyjeździe do Berlina wrócił do Breslau, gdzie zmarł.
W 1920 roku, w jego willi przy Fürstenstrasse 124 w Breslau urządzono muzeum. W 1933 roku, budynkiem zarządzała administracja nazistowska. Podjęto decyzję o przekształceniu muzeum w zajazd. Dokumentacja naukowa dr Neissera została ocalona przez naukowca nazwiskiem Brock i materiał ten jest bazą dla późniejszych prac nad osobą i pracą naukową Alberta Neissera. Willa w 1945 roku uległa zniszczeniu.

---

Bibliografia:
http://www.whonamedit.com