Pawilon Przemysłowy to dawna Hala Wystawowa, odbudowana na czas WZO. Podczas wystawy gościła na swoim terenie dział IX ekspozycji - Przemysł.
Pawilon Przemysłowy sąsiadujący z Pawilonem Wyżywienia i Rolnictwa, tak naprawdę na czas Wystawy został odbudowany po zniszczeniach wojennych w 80%. Jedynym fragmentem jaki pozostał nienaruszony po walkach o Festung Breslau był fragment pawilonu przylegający do dziedzińca. Całość prac trwała około 70 dni 14 kwietnia – 24 Czerwca. Autorem odpowiedzialnym za całokształt wyglądu i prezencji tej części Wystawy Problemowej byli:
artysta – plastyk Adam Siemaszko, inżynier – architekt Jerzy Romański, inżynier – architekt Mikołaj Kozkow. Oba pawilony łączył drewniany, łukowaty mostek pozwalający przechodzić z jednego do drugiego pawilonu zachowując ciągłość ekspozycji. Centralną ozdobą pawilonu była rzeźba projektu profesora Potrawiaka i wykonaniu profesora Mazurka przedstawiająca kowala. Uzupełniała ją płaskorzeźba Potrawiaka ukazująca trzech robotników z zębatym kołem. Jedną ze ścian zdobiły wykresy pokazujące pokojową pracę odbudowanego po wojnie przez nas przemysłu Ziem Odzyskanych.
Wiodącymi hasłami tej ekspozycji były – „Jednolity Organizm Gospodarczy”, „Produkcja Rośnie”, „Przemysł niezbędny do życia”, „Będziemy produkowali więcej”.
W Pawilonie Przemysłowym dane nam było obejrzeć osiągnięcia przemysłu:
- elektrotechniczny, z jego najnowszymi produktami w postaci telefony, radia, reflektory, lampy sceniczne, liczniki, prądnice i wiele innych.
- energetyczny , gdzie można było zapoznać się z pracującymi maszynami czy transformatornią. Z tego działu właśnie wychodziły przewody elektryczne łączące stoisko z charakterystyczną wieżą wysokiego napięcia na terenie otwartym (z napisem WZO). Ścianę tego działu zdobił wielki zegar elektryczny sterujący mniejszymi 12 zegarami znajdującymi się na jego cyferblacie.
- mineralny składający się z 8 działów (kamieniołomy, ceramika budowlana, porcelana szlachetna, szkło hutnicze, szkło techniczne i kolorowe, szkło użytkowe, porcelana użytkowa, i kryształy)
- metalowy w którym wystawiono obrabiarki w postaci szlifierek, tokarek, części młynów, pomp itp.
- chemiczny demonstrował maszyny do produkcji mydła (pracujące), lakiery, farby i odczynniki
- włókienniczy gdzie można było zapoznać się z technologią i maszynami do produkcji artykułów skórzanych.
bonczek/hydroforgroup/2010
Pawilon Przemysłowy sąsiadujący z Pawilonem Wyżywienia i Rolnictwa, tak naprawdę na czas Wystawy został odbudowany po zniszczeniach wojennych w 80%. Jedynym fragmentem jaki pozostał nienaruszony po walkach o Festung Breslau był fragment pawilonu przylegający do dziedzińca. Całość prac trwała około 70 dni 14 kwietnia – 24 Czerwca. Autorem odpowiedzialnym za całokształt wyglądu i prezencji tej części Wystawy Problemowej byli:
artysta – plastyk Adam Siemaszko, inżynier – architekt Jerzy Romański, inżynier – architekt Mikołaj Kozkow. Oba pawilony łączył drewniany, łukowaty mostek pozwalający przechodzić z jednego do drugiego pawilonu zachowując ciągłość ekspozycji. Centralną ozdobą pawilonu była rzeźba projektu profesora Potrawiaka i wykonaniu profesora Mazurka przedstawiająca kowala. Uzupełniała ją płaskorzeźba Potrawiaka ukazująca trzech robotników z zębatym kołem. Jedną ze ścian zdobiły wykresy pokazujące pokojową pracę odbudowanego po wojnie przez nas przemysłu Ziem Odzyskanych.
Wiodącymi hasłami tej ekspozycji były – „Jednolity Organizm Gospodarczy”, „Produkcja Rośnie”, „Przemysł niezbędny do życia”, „Będziemy produkowali więcej”.
W Pawilonie Przemysłowym dane nam było obejrzeć osiągnięcia przemysłu:
- elektrotechniczny, z jego najnowszymi produktami w postaci telefony, radia, reflektory, lampy sceniczne, liczniki, prądnice i wiele innych.
- energetyczny , gdzie można było zapoznać się z pracującymi maszynami czy transformatornią. Z tego działu właśnie wychodziły przewody elektryczne łączące stoisko z charakterystyczną wieżą wysokiego napięcia na terenie otwartym (z napisem WZO). Ścianę tego działu zdobił wielki zegar elektryczny sterujący mniejszymi 12 zegarami znajdującymi się na jego cyferblacie.
- mineralny składający się z 8 działów (kamieniołomy, ceramika budowlana, porcelana szlachetna, szkło hutnicze, szkło techniczne i kolorowe, szkło użytkowe, porcelana użytkowa, i kryształy)
- metalowy w którym wystawiono obrabiarki w postaci szlifierek, tokarek, części młynów, pomp itp.
- chemiczny demonstrował maszyny do produkcji mydła (pracujące), lakiery, farby i odczynniki
- włókienniczy gdzie można było zapoznać się z technologią i maszynami do produkcji artykułów skórzanych.
bonczek/hydroforgroup/2010
/
