...jego błędny wzrok wyszukiwał natchnienia wszędzie… ślizgał się po monotonnym wzorze pasków tapety… to przeskakiwał na roztańczona rozetę pyszniącą się tuż nad jego głową… łokcie wbijając w blat stolika, chciał wymodlić olśnienie… przyszło… wraz z zapachem świeżo mielonej kawy… szumem rozmów… hałasem dorożki… nagłe trzaśniecie drzwi było sygnałem dla potoku słów … popłynęły spod pióra na częściowo zalany, trzecią już szklanką firmowej wody… papier… tak narodziło się kolejne arcydzieło kawiarniane…
Wiedeńska kawiarnia to miejsce gdzie kawa jest tylko pretekstem by do niej przyjść. Tak naprawdę to centrum kultury, miejsce spotkań pisarzy, polityków i uczonych. Porównywane do siedemnastowiecznych francuskich salonów literackich. Przychodzono tu dla towarzystwa, by wymienić myśli lub tworzyć. Miejsce kształtowania opinii, miejsce pomiędzy domem a ulicą. Przy kawiarnianych stolikach powstawało wiele dzieł literackich i pomysłów na biznes. W przeciwieństwie do innych kawiarni można tu siedzieć godzinami. Można delektować się do woli pobytem w kawiarni bez presji opuszczenia jej po wypiciu filiżanki kawy. Dowodem na to jest szklanka wody przynoszona do filiżanki z kawą przez kelnera i wymieniana, co jakiś czas na nową.
Kawa zwana była napojem intelektualistów. Pobudza system nerwowy i rozjaśnia umysł wzbogacając wyobraźnię i myślenie. Wielu twórcom pomaga tworzyć i prowadzić długie debaty do późna w nocy. Kawiarnie wiedeńskie przepełnione były gośćmi o każdej porze dnia i nocy. Odbywały się tu również koncerty i odczyty literackie. Podawane były głównie napoje i dania deserowe, lody i wino. Pod koniec XIX i początku XX wieku atmosfera wiedeńskich kawiarni przyciągała wielu twórców i intelektualistów tego czasu. Początkowo były miejscem spotkań męskich miłośników kawy z czasem zaczęły w nich bywać panie.
Cafe Fahrig była to jedna z najbardziej popularnych kawiarni lat dwudziestych XX wieku w Breslau. Posiadała tą osławioną wiedeńską atmosferę. W czasie największej świetności gromadziła wielu wrocławskich artystów i intelektualistów. Do dyspozycji gości było ponad 100 tytułów pracy codziennej i czasopism, zarówno krajowych jak i zagranicznych oraz stoły bilardowe. Kawiarnia mieściła się na parterze pałacu czynszowego Sachsów przy pl. Teatralnym 2. Miejsce kawiarni zajmuje teraz bank. Kawiarnia powstała około roku 1881. Już po czterech latach istnienia została uznana przez przewodnik po Wrocławiu za jeden z najlepszych lokali gastronomicznych w mieście.
Cafe Fahrig stworzył wiedeńczyk Oscar Fahrig. Sam piekł wszystkie ciasta i dodatki do kawy. Przedstawiał się, jako cukiernik dworski. Przyjmował tez zamówienia z dostawa do domu, co było wówczas we Wrocławiu powszechni praktykowane. Swoje stoliki mieli tu lekarze, radni miejscy, naukowcy, ludzie ze świata kultury, artyści jak i oblatywacze kawiarniani. Zasiadali też dziennikarze śląscy, maklerzy, syjoniści, szachiści. W piątki spotykali się psycholodzy i fotograficy, literaci w poniedziałki, a w środę poeci. Tworzono, dyskutowano, omawiano przedstawienia teatralne , krytykowano koncerty muzyczne. Ze względu na ceny i towarzystwo artystyczno- literackie dumnie noszące swoje białe bokobrody młodzież zdecydowanie omijała Cafe Fahrig. W połowie lat dwudziestych XX wieku kawiarnia powoli traciła swoją intelektualna klientelę. Coraz trudniej tu o ludzi z prawdziwa klasą, a intelektualne rozmowy o literaturze i sztuce zastąpiły rozmowy biznesowe ( alarmowała o tym w 1930 roku bulwarówka wrocławska). Kryzys kawiarnia przeżyła podczas panoszenia się narodowego socjalizmu. Po dojściu do władzy NSDAP w 1933 zabrano kamienice właścicielom, a kawiarnia w 1935 roku w ramach aryzacji firm została zamknięta.
Cafe Fahrig była ulubionym miejscem spotkań Clary Sachs ( córki właściciela kamienicy, w której kawiarnia się znajdowała) ze śmietanka towarzyską Breslau. Spotkać tam można było: historyka sztuki Ericha Klossowskiego, malarza Eugena Spiro, jego siostrę Bladnie, pierwsza żonę Spiro, aktorkę Tillę Dusieux.
Cafe Fahrig na starej fotografii.
